Τα θέματα της κάθε Ολυμπιάδας Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO βασίζονται στους 17 Στόχους της Βιώσιμης Ανάπτυξης που έχει θέσει ο ΟΗΕ. Τα θέματα που θα αγωνισθούν οι μαθητές τα αναπτύσσει η χώρα που φιλοξενεί την Ολυμπιάδα κάθε χρόνο. Η συμμετοχή μας στη φετινή Ολυμπιάδα είναι ο καθρέπτης αυτών των προσπαθειών. Εργαζόμενοι ασταμάτητα και ακούραστα, συμμετείχαμε ως άλλοι επαγγελματίες αθλητές, με αποτέλεσμα φέτος, η ελληνική σημαία να κυματίζει ισάριθμες φορές με τη ρώσικη.
Αυτό σημαίνει ότι διαθέτουμε εκπαιδευτικούς οι οποίοι ως άριστοι μέντορες προπονητές αντιλαμβάνονται το πρόβλημα όπως τίθεται από τη διοργανώτρια χώρα, εφευρίσκουν τη λύση δημιουργώντας το ιδανικό ρομπότ και σκέπτονται τον κώδικα (πρόγραμμα) το οποίο θα απογειώσει την εκπληκτική κατασκευή.
Έχουν στο μυαλό τους αυτή την εικόνα και ξεκινούν να τη κάνουν πραγματικότητα, στηριζόμενοι στο ταλέντο και στην εφευρετικότητα των μαθητών της ομάδας τους. Επίσης, θέτουν και το πλαίσιο και τον στόχο. Κανένας προπονητής ποδοσφαίρου δε βάζει γκολ γιατί πολύ απλά δεν παίζει, θέτει όμως το πλαίσιο, το σχέδιο και τον στόχο. Αυτό κάνουν και οι προπονητές εκπαιδευτικής ρομποτικής, ως μέντορες θέτουν το πλαίσιο και οι μαθητές υλοποιούν.
Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO
Θέλω επίσης να κάνω ειδική αναφορά σε δύο προπονητές σε αυτή την Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής WRO: στον Κώστα Τσατσαρώνη και στον Πάνο Βέρρα, δίχως να αμφισβητώ σε καμία περίπτωση τη σημαντική παρουσία των υπόλοιπων προπονητών.
Η ομάδα του Κώστα έλαβε μέρος στη Regular κατηγορία του Δημοτικού. Συμμετείχαν 92 ομάδες (από τις πιο τεχνολογικά ανεπτυγμένες χώρες).
Ατελείωτες ώρες ομαδικής εργασίας, ατελείωτες συζητήσεις για την κατασκευή του πιο τέλειου ρομπότ και ακόμη περισσότερες ώρες για την παραμετροποίηση του προγράμματος. Δάσκαλος και μαθητές να μιλούν για γρανάζια, για σχέσεις γραναζιών και μετάδοσης κίνησης, για κινητήρες και ισχύ κινητήρων, για αισθητήρες και για πρόγραμμα.
Αυτή την πορεία σε συνεργασία με τον προπονητή τους οφείλουν να την κατακτήσουν οι μαθητές, με σκοπό να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τους extra κανόνες γιατί δε θα αγωνισθούν μόνο σε αυτό που γνωρίζουν, αλλά και σε πρόσθετης δυσκολίας κανόνα. Και τα κατάφεραν να σηκώσουν τη σημαία μας ψηλά!
Η ομάδα του Πάνου μας εισήγαγε σε αυτό που έχω αναφέρει πιο πάνω. Οι μαθητές πρέπει να προετοιμαστούν για θέσεις εργασίας που δεν έχουν δημιουργηθεί, για τεχνολογίες που δεν έχουν επινοηθεί, για την επίλυση προβλημάτων που δεν έχουν προβλεφθεί.
Ο Πάνος έθεσε το πλαίσιο και τη στρατηγική που δειλά δειλά εφαρμόζεται στη ζωή μας.
Τι είναι οι CLOUD εφαρμογές; Τρία κορίτσια από την Πάτρα με τον προπονητή τους άρχισαν να σχηματοποιούν ένα ρομπότ που κινείται αυτόνομα ενεργειακά, που αναγνωρίζει δρόμους έχοντας συντεταγμένες από GPS. Είναι εξοπλισμένο με κάμερα, η οποία χάρη στους κατάλληλους αλγόριθμους Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί να εξάγει συναισθήματα. Έτσι, το ρομπότ μπορεί να κινείται μόνο του στην πόλη και να «καταλαβαίνει» τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του.
Εάν αντιληφθεί ότι κάποιος βιώνει ακραία συναισθήματα, όπως για παράδειγμα πόνο ή φόβο, ξεκινά να συνομιλεί μαζί του, ώστε να καταγράψει δεδομένα και, εάν χρειαστεί, να ενημερώσει σε πραγματικό χρόνο τις αρμόδιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα ένα νοσοκομείο. Μοιράζεται την ίδια στιγμή την πληροφορία με τους φορείς ασφαλείας και κοινής ωφέλειας. Αυτό έπρεπε να το υποστηρίξουν σε πέντε διαφορετικές ομάδες κριτών προτού λάβουν την ύψιστη τιμή, να σηκώσουν ψηλά τη σημαία της χώρα μας.
Το αρκουδάκι
Σημαντική, επίσης, ήταν η ομάδα της Πωλίνας Πλουμιδάκη με τον αρκουδάκο που δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά να επικοινωνούν τα συναισθήματα τους. Το project της ομάδας είναι ένα έξυπνο χνουδωτό αρκουδάκι, που ονομάζεται AlexBear, το οποίο προορίζεται για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομείο.
Το αρκουδάκι, το οποίο προορίζεται για τα παιδιά που νοσηλεύονται σε παιδιατρικά νοσοκομεία, εκτός από ένας φίλος κατά τη διάρκεια τής νοσηλείας τους, δημιουργήθηκε για να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο και για την ιατρική ομάδα που παρακολουθεί το παιδί, καθώς διαθέτει πάνω του βιομετρικούς αισθητήρες, οι οποίοι παρακολουθούν την υγεία του νοσηλευόμενου παιδιού, ενώ αυτό παίζει μαζί του, και ειδοποιεί εάν κάποια ζωτική του λειτουργία διαταραχθεί, στέλνοντας μήνυμα στο wearable τού θεράποντος γιατρού.
Το έξυπνο μαξιλάρι
Στο κρεβάτι του παιδιατρικού δωματίου οι μαθητές κατασκεύασαν και ένα «έξυπνο μαξιλάρι», το οποίο παρακολουθεί τη δραστηριότητα του παιδιού και όταν αντιλαμβάνεται ότι είναι ανήσυχο αναδίδει αιθέρια έλαια λεβάντας, αλλά και μια συσκευή, η οποία δίνει τη δυνατότητα στον γιατρό να έχει εξ αποστάσεως πρόσβαση στο παιδί, μέσω φωτογραφίας ή βίντεο. Το συγκεκριμένο project συμβάλλει στον τομέα των έξυπνων χώρων εργασίας (Smartworkplaces), όπως είναι τα παιδιατρικά νοσοκομεία, και συνάδει με τους στόχους 3 και 5, από τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης τού ΟΗΕ.
Όσο για την κατηγορία του ποδοσφαίρου με ρομπότ, πρόκειται για κατηγορία με πολύ αυξημένο βαθμό δυσκολίας, καθώς τα παιδιά πρέπει να συνδυάσουν περισσότερες παραμέτρους για να κατασκευάσουν τους δύο παίκτες-ρομπότ που θα αγωνιστούν. Τα ρομπότ παίζουν με μία μπάλα με υπέρυθρη ακτινοβολία. Πρέπει η κατασκευή να είναι ανθεκτική στις συγκρούσεις, να επεξεργάζεται πολλά δεδομένα ταυτόχρονα και για να συνεργάζεται με τον «συμπαίκτη» και για να αποφεύγει τους «αντιπάλους» και για να βρει το τέρμα.
Όπως έχω αναφέρει αυτή η προσπάθεια τρέχει σε παράλληλες ράγες με τις υποχρεώσεις των μαθητών στο σχολείο. Οι προπονητές με την ετήσια εμπλοκή τους γίνονται κάθε χρόνο και καλύτεροι, ελαχιστοποιούν την απόσταση από τις τεχνολογικά ανεπτυγμένες χώρες σε ικανότητα και γνώση. Μόνο αυτή αλλά και άλλες αντίστοιχες προσπάθειες συμπορεύονται με την εξέλιξη της τεχνολογίας, απλά γιατί συμμετέχουν εκεί που παράγεται και πιστοποιείται αυτή η γνώση!
Ιωάννης Σομαλακίδης
Πρόεδρος Οργανισμού Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και Επιστήμης WRO Hellas
